Spiegeltje Spiegeltje

Mijn 8-jarige dochter. Ze kan mij lezen en aanvoelen als de beste.
Dat klinkt natuurlijk heel mooi dat is het ook, maar niet altijd. Ik zou haar alle pijn willen ontnemen die ze voelt.  Mijn pijn, mijn verdriet, mijn zorgen, mijn zoektocht in mijn leven naar, ja naar wat?  Ze ziet het, ze voelt het, zet zich vast in haar lichaam en ze uit het als fysieke pijn (buikpijn, hoofdpijn), boosheid, verdriet. Niet bewust weten wat het is waar ze last van heeft.

Ze kijkt me aan en vraagt: “Wat is er?”
Ik zeg: “Niks hoor, hoezo?”
“Er is wel wat ik zie het aan je!”  

Ik weet diep vanbinnen: Ze is mijn spiegel. Gaat het met mij slecht dan heeft dat zijn weerslag op haar.

Het makkelijkste is naar een ander te wijzen

Moeilijk? Ja natuurlijk. Het makkelijkste is wijzen naar mijn kind(eren) (of een ander) en maar roepen dat het niet aan mij ligt. Eerlijk durven zijn naar mijzelf en inzien dat ik als moeder een rol heb in de pijn en het gedrag van mijn kind maakt het allesbehalve makkelijk. Het geeft mij een schuldgevoel, is confronterend en het maakt dat ik niet meer kan weglopen. Ik weet, ik kan met mijn dochter naar 100.000 artsen gaan maar die kunnen haar pijn niet oplossen zolang ik niet naar mezelf durf te kijken en er ook daadwerkelijk mee aan de slag ga.

Wanneer je durft te erkennen dat je kind (of de buitenwereld) je spiegel is betekent dat je niet meer kan wijzen. Je mag dan zelf aan de slag.

Durf jij verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen leven?

Dus dat is wat ik ben gaan doen. Mezelf aankijken. Welke patronen en overtuigingen heb ik waardoor ik continu over mijn eigen grenzen ga. Wat zijn mijn grenzen. Wat wil ik, waar word ik blij en gelukkig van. Met mijn eigen trauma’s aan de slag.

Zelfliefde, helen, mijn bestaansrecht op eisen.  Laten zien dat ik voor mezelf zorg. Mijn kinderen en de mensen om mij heen laten zien dat dát belangrijk is. Als mijn energievat namelijk vol is doordat ik goed voor mezelf zorgen kan ik er ook zijn voor de mensen om me heen zonder er zelf aan onderdoor te gaan.  Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven en keuzes.

Inzien dat jouw buitenwereld gelijk is aan jouw binnenwereld maakt dat je weet, dat wil je buiten jou iets veranderen dan zal je met jezelf aan de slag moeten.

Doe ik het perfect?

Ik ben me ervan bewust dat ik niet de enige ben die verantwoordelijk is voor hoe mijn kinderen zich voelen.  Ze voelen veel van alles en iedereen om zich heen. Thuis, op school, met sporten. Dat leerproces is hun pad om te lopen. Ze zullen daar hun eigen weg in moeten vinden.

Gelukkig kan ik door mijn eigen proces mijn kinderen daarin ondersteunen. Ze laten zien hoe het ook kan. Misschien hebben ze er nu nog niet zoveel aan als dat ze zouden willen of dat ik zou willen. Maar uiteindelijk weten ze wel hoe het ook kan doordat ik het voor heb gedaan. Met vallen en opstaan. Een reis zonder einde.

En doe ik het perfect? Nee natuurlijk niet. Ik ben ook maar een mens en ik denk dat het belangrijk is dat we ook dat laten zien. Bewustwording, groei, heling gaat niet in een rechte lijn. Soms doe je een stapje terug om er weer 5 vooruit te kunnen zetten.

Waar begin ik?

Zie jij ook in dat het tijd is om met je binnenwereld aan de slag te gaan maar heb je geen idee waar je moet beginnen?

Begin eens met:

• Aarden. Wanneer je goed geaard bent zit je beter in je lichaam. Dan kun je gaan voelen wat je nodig hebt. Stamp even lekker op de grond. Of doe een visualisatie (zie podcasts)
• Massage. Zorg dat je je lichaam weer gaat voelen. Wanneer je je lichaam voelt dan kun je gaan luisteren naar je lichaam. Massage is hier heel erg geschikt voor. Dit kan een uitgebreide lichaamsmassage zijn maar een voetmassage is ook al heel fijn en die kan je makkelijk zelf doen (voetmassage is overigens ook goed om te aarden).
• Begin de dag eens met voelen, kijken, luisteren naar je lichaam. Welke emoties ervaar ik? Ervaar ik ergens spanning? Wat wil dat mij vertellen? Voel ik me juist heel blij? Ben ik kalm, onrustig?
• Vraagt iemand je om iets te doen probeer op bovenstaande manier te kijken wat het met je doet. Wat doet mijn lichaam als ik ja zeg, wat als ik nee zeg. Wat voel ik, wat ervaar ik?
  Heb je bij ja een heel vervelend gevoel dan weet je dat je het eigenlijk niet moet doen. Mag je het dan niet doen? Natuurlijk wel, die keus is altijd aan jou maar maak dan een keus wetende wat het met je gaat doen. Probeer de balans te vinden in dingen doen die energie kosten en nee zeggen om je energie te bewaken. En visa versa natuurlijk.

Wanneer je bovenstaande tips gaat toepassen zal je zien dat je langzaamaan wat meer grip op je leven gaat krijgen Dat je een betere balans krijgt tussen energie erin en eruit.

Succes!
Liefs Nina